De rechterlijke macht in Nederland is nooit een sterk merk geweest. De club staat bij het grote publiek evenmin goed bekend als Lutheranisme en katholieke kerk. Justitie tooit zich zelfs nog in middeleeuwse kledij, waar onze christelijke voorlieden allang een moderner voorkomen kozen.
Rechterlijke macht is verworden tot een club waarbij de rechters voornamelijk zelf nieuwe leden doen kiezen of aanwijzen. Ze houden vast aan gewoonten uit geïsoleerde regio’s en jurisprudentie uit het verleden. Verbieden van abortus, verbieden van scheiden, homohaat, het zit hen in het bloed. De meervoudige kamers delibereren net zo lang tot de jacht een weg vindt. Er is nauwelijks democratische inspectie, we kennen geen jury zoals in Amerika. Zelfs de bij wet bepaalde openbaarheid van zitting wordt op allerlei manieren ontdoken. Slechts angst voor een dictatuur van een staat binnen een staat maakt de bevolking zwijgzaam en ontlopend.
Rechterlijke macht vandaag de dag kenmerkt zich door een misplaatst zich boven de wet verheven voelen waardoor de boel te gemakkelijk beïnvloedbaar is door Russische trollen en bureaucratische lobby’s. Moderne wetgeving van de Tweedekamer en het Europese parlement wordt habitueel te vaak minachtend genegeerd. Carrière politici kijken wel uit om zich hierover over uit te spreken.
De poging van D66 Tweedekamerlid Maarten Groothuizen om te komen tot een betere afspiegeling van de bevolking is moedig én hard nodig. Het negatieve getwitter vandaag van hen met een blinddoek is niet terecht: vaker zijn islamitische rechters uit principe geen lid geweest van een alcoholistisch en brallerig studentencorps. Het kunnen vergelijken van regionaal culturele rituelen is een voordeel. Rechters uit migranten kring kunnen objectiever oordelen over strapatsen in de lage landen die bij justitie ten onrechte konden ontaarden in gemeengoed.
European progress 
Geef een reactie