In Europa, waar militair spenderen vaak meer de aandacht trekt dan diplomatie, hebben al 12 landen een historische keuze gemaakt: de erkenning van Palestina als soevereine staat. Deze stap, lang gezien als diplomatiek taboe, is geen daad van naïef idealisme, maar een pragmatisch antwoord op een conflict dat al decennia woedt. Recente gebeurtenissen – van het geweld op 7 oktober 2023 tot de internationale roep om Israëlische expansie te beteugelen – maken duidelijk: erkenning door Nederland en Europa is geen kwestie van of, maar van wanneer.
De Teller: Twaalf Europese Stemmen voor Rechtvaardigheid
De lijst van erkennende Europese landen is langer dan vaak gedacht. Naast Zweden (2014), Spanje, Ierland en Noorwegen (2024), sloten ook Cyprus, Malta, Hongarije, Polen, Slowakije, Bulgarije, Roemenië, Tsjechië en IJsland zich aan. Een twaalftal dat, van Scandinavië tot de Balkan, een gezamenlijke belofte uitdraagt: erkennen leidt tot vrede.
Voor onderhandelen is niet één, maar zijn twee partijen te erkennen. Wie vrede eist zonder Palestina te erkennen, speelt toneel. Op 7 oktober 2023 zag de wereld wat er gebeurt als wanhoop de overhand krijgt. Geen volk accepteert eeuwige onderdrukking. Erkennen is het begin van een redelijk alternatief voor geweld.
Erkennen als Medicijn tegen Radicaal Geweld
De aanslagen van 7 oktober 2023, gepleegd door Hamas, legden een pijnlijke waarheid bloot: zolang Palestijnen geen politieke horizon hebben, blijft geweld een tool van extremisten. Jonas Gahr Støre (Noorwegen) benadrukte dit in een speech op de NRK. Terreur groeit in een vacuüm van hoop. Een erkende Palestijnse staat ontmantelt het narratief van Hamas – dat geweld de enige uitweg is.
Ook de recente internationale consensus over het begrenzen van Israëlische nederzettingen versterkt dit punt. Nikos Christodoulides (Cyprus) vergeleek het met zijn eigen verdeelde eiland. Expansie voedt wantrouwen. Alleen duidelijke grenzen, gesteund door erkenning, breken deze cyclus.
Duitse en Franse leiders tussen Angst en Ongeloof
Terwijl de twaalf landen vooruitgang zien, bleven Duitse en Franse leiders aarzelen. Bondskanselier Olaf Scholz (Duitsland) vreesde dat erkenning “Hamas beloont” en onderhandelingen saboteert. “Vrede vereist veiligheid voor Israël,” zei hij in Berlijn, “niet symbolische gebaren.” Emmanuel Macron (Frankrijk) voegde hieraan toe: “Erkenning zonder garanties is een valse start. Eerst moet Hamas afstand doen van geweld.”
Critici wijzen er echter op dat deze terughoudendheid juist extremisme in de hand werkt. Er zijn felle reacties. Israëls veiligheid is gebaat bij een stabiele buur. Door Palestina te negeren, duwen we hen in de armen van Hamas.
Nederland: 100.000 Stemmen voor Verandering
Op 18 mei 2025 kwamen in Den Haag 100.000 Nederlanders samen om erkenning van Palestina te eisen. De demonstratie, de grootste in decennia, markeert een omslag in het publieke debat. “Nederlanders zien het leed in Gaza en willen geen medeplichtige stilte,” aldus een van de organisatoren. De roep richt zich nu op minister Caspar Veldkamp (Buitenlandse Zaken). Eerder gaf hij aan “open te staan voor een herijking van het Nederlands beleid”.
Slotakkoord: Erkenning als Europese Plicht
De argumenten zijn duidelijk:
- Geweldspreventie: Erkenning ontmantelt extremisme door Palestijnen een politiek kanaal te bieden.
- Morele coherentie: Europa kan niet pleiten voor mensenrechten én Palestijnse rechten negeren.
- Grensbewaking: Internationale erkenning van Palestijnse grenzen stopt Israël’s expansie.
Tegenover Duitse en Franse uitspraken uit het verleden, staat in Europa een groeiende coalitie die gelooft in proactieve diplomatie. Vrede vraagt lef, geen excuses.
Laten we hopen dat de Nederlandse regering de Europese beweging naar het erkennen van Palestina versterkt. Erkennen is geen eindpunt, maar het begin van eerlijke vredesbesprekingen – waarin geen volk hoeft te schreeuwen om gehoord te worden.
Citaten en bronnen:
“Een tweestatenoplossing vereist wederzijdse erkenning en de wil tot vreedzame coëxistentie. Zweden erkent daarom de staat Palestina.”
– Stefan Löfven, voormalig premier (2014).
BBC.com
“Deze erkenning is geen aanval op Israël, maar een pleidooi voor vrede. We kunnen niet toekijken terwijl het geweld escalert.”
– Pedro Sánchez, premier.
El País
“Wij geven ondubbelzinnige steun voor een tweestatenoplossing, de enige geloofwaardige weg naar vrede en veiligheid voor Israël, voor Palestina en voor hun volkeren.”
– Simon Harris, premier.
The Guardian
“Er kan geen vrede in het Midden-Oosten zijn, als er geen erkenning van de Palestijnse staat is.”
– Jonas Gahr Støre, premier.
NRC
“De EU kan het zich niet veroorloven om geen sterke stem en rol te hebben in wat er in de regio gebeurt vanwege de impact ervan op het Europese migratie- en veiligheidslandschap.”
– Nikos Christodoulides, president van Cyprus.
Cyprus Mail
“Malta steunt de tweestatenoplossing sinds 1988 en heeft een ambassadeur in de Palestijnse gebieden, in Ramallah”
– Robert Abela, premier van Malta
Times of Malta
“Het is noodzakelijk om Israëlische agressie te stoppen en bezette gebieden terug te geven aan hun rechtmatige eigenaren, zoals vastgelegd in verschillende resoluties van de Veiligheidsraad.”
– Hongarije, verklaring in de Verenigde Naties
UN.org
“Het is de enige manier om vooruitgang te boeken in de richting van wat iedereen erkent als de enige mogelijke oplossing om een vreedzame toekomst te bereiken, een toekomst van een Palestijnse staat in vrede en veiligheid naast de Israëlische staat.”
– Spanje, Ierland en Noorwegen, gezamenlijke verklaring
Reuters
European progress 
Plaats een reactie